Ecuador, Gaan met die banaan!!!
Door: Cynta
Blijf op de hoogte en volg Cynta
27 Januari 2014 | Peru, Cuzco
Jaja de reizigers onder ons zullen het wel herkennen. Je hebt het goede voornemen om regelmatig te bloggen en je dagboek bij te houden. Je wordt echter opgeslokt door het reizen, op zoek zijn naar gezond en veilig voedsel, het regelen van vervoer en genieten van alles wat reizen te bieden heeft enzovoort. Om nog maar niet te spreken het minimale internet hier. Ja, het is in sommige gebieden echt, zoals het voor mij in Malawi was.
Dan nu mijn lang verwachte eerste blog, hopelijk kunnen jullie er net zo van smullen, als dat ik er hier van geniet!
Ik zou zeggen gaan met die banaan Ecuador!
Na een korte nacht springen in de trein naar Schiphol. Ons/mijn avontuur gaat beginnen!
De vlucht gaat redelijk vlot. Eindelijk zijn we in Quito de hoofdstad van Ecuador, ongeveer 3,5 miljoen inwoners. Meteen al op ongeveer 2800 meter boven zeeniveau en één en al bergen om ons heen. Het is een nieuw vliegveld en is een enorm eind van de stad. We worden op gehaald door iemand van het hostel. Wat volgt is een lange, bochtige, van hoog naar laag gaande weg midden in de spits, inclusief smog. Als je de hellingproef wilt oefenen dan moet je naar Quito komen. We verbazen ons over de gehaaste en chaotische manier van rijden en kijken onze ogen uit. We zijn echt in Ecuador.
Wat vooral opvalt, is de armoede en de huizen die niet af zijn. De stalen staven die het cement bij elkaar moeten houden steken nog ver boven de muur uit en de bovenverdieping heeft vaak geen dak. Ook hier zien we al wat van de typische vrouwtjes van de ansichtkaart. Ik dacht toch echt dat die in Peru thuis hoorde, maar wat weet ik van Ecuador. Ook de straatverkopers staan weer paraat.
Ons eerste hostel is echt thuiskomen op de voordeur na. Een grote, houten deur met een piepklein luikje. We zullen later merken dat dit bij elk hostel het geval zal zijn en dat er soms zelfs tralies en hoge muren omheen staan. Het hostel is gezellig, knus en warm. Het bed is boven verwachting goed en het ontbijt is to die for. De volgende ochtend maak ik kennis met de hete, maar toch ijskoude douche. Ff doorbijten dus.
Yes mogen we meteen aan het afdingen, wanneer we met de taxi naar het Teleferico waar een kabelbaan is waarmee we naar 4050 meter hoogte gaan. Dat is goed te merken. Pfft, als een opaatje en omaatje lopen we puffend rond om het panorama van stad tussen bergen te bekijken. Weer beneden verkennen we het oude stadscentrum en gaan zitten op het plein om bij te komen van de vlucht, te genieten van de zon en gewoon eens te kijken hoe het leven hier is en wat voor mensen er voorbij komen. Een hoop locals, een enkele toerist, veel straatverkopers en ook schoenenpoetsers. Met dit weer krijg ik bijna zin in een yoghurtijsje uit de ongekoelde bak van die vrouw. Toch weet ik me in te houden. Natuurlijk even de kerk bekeken om vervolgens ons avondeten bij elkaar te sprokkelen op de lokale markt.
Dat was Quito in het kort, want de volgende dag vertrekken we alweer naar Banos. Het was nog al een uitdaging om het goede kaartje voor de goede bus te kopen en om dan vervolgens de goede opstapplaats en de goede bus te vinden. Om dan ook nog ondertussen al je spullen in het oog te houden, zodat iedereen er vanaf blijft. Kortom een hele onderneming, als je de “logische” regels van hier moet volgen.
Uiteindelijk dan toch in de juiste bus, vertrekt ie ook nog op tijd. Het was in Zuid Amerika toch manjana manjana? Nou tot nu toe hebben we daar nog niet veel van gemerkt. Op vele plaatsen staan bij de stoplichten straatverkopers, maar wat we hier treffen hebben we beide nog nooit gezien. Voor ons in het midden van de kruising staan 3 mannen op elkaar, allen te jongleren met vuur.
Tijdens de busreis is het een chaotische gehaaste bende. Tussen de originele stopplaatsen van de bus, springen er locals in en uit. Gewoon in the middle of know where. De bus stopt dan niet, maar blijft zachtjes door rijden. Ondertussen moet iemand snel eruit springen, bagage uit het ruim onder pakken en opzij springen. Als de bus dan stopt springen er ook straat/busverkopers aan boord. Aan drankjes en snacks niets tekort. Verkoop klaar, springen ook zij weer uit de rijdende bus. Een vreemde gewaarwording. Na een hobbelige rit, waarvan een deel off road komen we aan in Banos. Een schattig klein plaatsje waar we ons meteen op ons gemak voelen. Vele kleine kraampje op het busstation, maar de mensen zijn niet opdringerig. Toeristen en locals leven hier relaxed naast elkaar.
Er is veel te doen aan activiteiten, we boeken uiteindelijk niets en besluiten de volgende dag naar Casa del Ardbol te hiken.
‘s Avonds eten we jaja pizza. Het is best lastig om goed eten te scoren, als je veel onderweg bent. De mensen eten hier namelijk bijna elke maaltijd warm, dat is lastig mee te nemen tijdens het reizen. De cavia laten we ook nog maar even aan ons voorbij gaan. Wat zijn ze trouwens enorm groot. Niet de lieve, kleine, schattige beestjes die we in Nederland kennen.
Het regent de dag dat we naar Casa del Ardbol hiken. Ondanks de hoogte van maar 1800 meter, toch een pittige hike. Wel ontzettend gaaf als je dan uiteindelijk bij een simpele boomhut met een schommel aankomt. Het is een bijzondere plek, want je schommelt letterlijk op de rand van de wereld. Uiteraard wagen we zelf ook een gokje, woesshhh! Het maakt de chai thee daarna in de skybar met uitzicht op banos extra lekker. Kunnen we alle honden die we tijdens de hike naar beneden moeten afwimpelen weer beter aan. Het uitzicht is erg mooi, bergen, boomgaarden, fruit, tabak, watervallen overal. In de stad is duidelijk een feestje bezig. Het decibel niveau van de muziek op het pleintje stijgt zeker boven alle Nederlandse normen uit. Veel locals en uiteindelijk ook een groot vuurwerk. Blijkt het die dag 13 jaar geleden te zijn dat de bewoners terug gekeerd zijn naar de stad. Ze waren geëvacueerd vanwege een vulkaanuitbarsting. Pikken we dat toch mooi weer even mee.
Onze reis gaat verder via Riobamba naar Guayaquil. Guayaquil is een heel andere stad, moderner, vies, veel meer hoge gebouwen. Het voelt niet warm en ook niet heel veilig. De moesson die besloten heeft niet meer te stoppen, werkt ook niet echt mee. Gelukkig blijven we hier niet lang en gaan we morgen al weer naar De GALAPAGOS….WOEHOE!!!
We vliegen naar de Galapagos eilanden, een vlucht van 1 uur en 20 minuten. Daar komen we aan in een heel andere wereld. Alles is dor en droog. Het zand heeft een rode kleur. Cactussen overal. Heel heet en zonnig. Vanaf nu zitten we 6 dagen op een zeilboot met 10 anderen en varen we langs verschillende eilanden van de Galapagos Archipel. Een van de hoogtepunten van mijn trip! We hebben hoge verwachtingen, maar verwachten niet dat ze uitkomen. Het weer werkt in ieder geval goed mee. Heerlijk dat zonnetje, drankje in de hand op een zeilboot, met helderblauw water. Op welk paradijs zijn wij terecht gekomen? Ook het eten doet niet onder, heerlijk ontbijt met vers tropisch fruit en 2 keer per dag een drie gangen menu! Hebben we niet toevallig toch de luxe boot geboekt?
In de middag gaan we naar het eerste eiland. We hebben de eerste stappen aan wal nog niet gezet en we zien al de eerste zeeleguanen het water uit zien komen. Het contrast tussen de rood/oranje krabben, het zwarte lavagesteente, het witte strand en de groene cactussen maken het plaatje compleet. Wow en dit zijn nog maar de eerste 5 minuten, wat zal ons de komende dagen te wachten staan. Als we het strand oplopen zien we de kuilen, waar de zeeschildpadden hun eieren hebben gelegd. Weer wat verder het eiland op staan er flamingo’s in een meertje. 10 minuten verder het eiland op en struikelen bijna over een land leguaan. We zijn beide overweldigd door de natuurpracht die in zo’n korte tijd in zo’n grote getalen op ons af komt. Vooral het feit dat de dieren tot echt heel dichtbij te benaderen zijn, verbaast ons. Zou het dan echt zo zijn dat we alles gaan zien, waar we voor gekomen zijn?
Elke dag gaan we ’s ochtend vroeg aan (ei)land en lopen een paar uur om de dieren en planten op het land te zien. Vervolgens schieten we in onze zwemkleding en gaan we snorkelen om zo de natuur onder water te bewonderen. In de middag hiken we soms weer, of varen we langs een rotsformatie of eiland. De tweede dag groeten de zeeleeuwen ons al, als we bij een eiland aankomen. Wederom veel zeeleguanen. Het nu het paringsseizoen is van vele dieren op de Galapagos eilanden, zien we ook de mannetjes vechten om de vrouwtjes. Recht voor onze speelt het volgende zich af “als twee honden vechten om een been gaat de derde er mee heen”. Dat op enkele meters afstand is best indrukwekkend. Dit tafereel wordt vervolgd met seks on the rock natuurlijk.
Ook blauwvoet Genten komen we tegen en de lavahagedis. Ze leven allemaal in harmonie en soms niet zo in harmonie met elkaar, hihi!
Als we bij een meertje aankomen, zien we op de bodem witpuntrifhaaien liggen.
Tijdens het snorkelen, zien we de eerste zeeschildpadden. Ze zijn enorm groot. We zwemmen met ze mee, echt machtig mooi. Aan het einde van de meeste dagen is het lekker chillen op het dek en genieten van de zon en zonsondergang.
Ik had verwacht dat ik elke dag veel last zou hebben van zeeziekte, maar dit was maar enkele momenten het geval gelukkig. Soms was het diner eerder op de avond, omdat later slecht weer op komst was.
3e dag hebben we vele zeeleeuwen en zeehonden met jongen gezien, ook hier kwamen we weer erg dichtbij. We waren zelfs een paar keer getuigen van een zogend jong.
Tijdens het snorkelen hebben we weer veel zeeschildpadden gezien en hebben we ook gezwommen en gespeeld met de zeeleeuwen. Ze kwamen soms bijna te dichtbij. Ook de pinguïns mag ik niet vergeten. Wat is het gaaf om ze onder water te zien zwemmen. Snelle jongens dat het zijn.
4e dag zijn we naar een broedcentrum van de reuze schildpad geweest. Ze zijn met uitsterven bedreigd en komen nog maar weinig in het wild voor. In het broedcentrum fokken ze de schildpadden. Alle maten en soorten waren aanwezig van enkele weken (piepklein) Tot 100 jaar immens groot. Alsof ons geluk nog niet op was, kwamen we er ook nog 1 in het wild tegen.
Op de vijfde dag zijn we over de evenaar gevaren. Ook wel een speciaal moment op een boot. Als je erover heen vliegt, sta je er totaal niet bij stil. Nu je op de boot bij de kapitein in de hut 000000 op het scherm ziet, dringt het echt tot je door. We hebben vele vogels gezien en hadden we ’s middags nog ff tijd voor onszelf in een klein stadje op één van de eilanden. We hebben souvenirs geshopt en een lekker biertje gepakt met de gids samen.
Galapagos: hoge verwachtingen die echt zijn uitgekomen, alle natuur gezien en ervaren, het vrije gevoel van op een boot leven/reizen, hier kan weinig natuur in de wereld tegenop!
Dan zet je ineens voet weer op Ecuadoriaans vast land en in de realiteit, na zo’n droomvakantie in je reis. Heb je ineens weer de verantwoordelijkheid voor je eigen basisbehoeften en is de bus naar Peru ook nog een vol en moet je 3 dagen wachten op de volgende bus.
Wat doe je dan? Dan gooi je al je plannen om en ga je naar Cuenca! Een leuk stadje meer naar het oosten van Ecuador waar veel mensen wonen die gepensioneerd zijn, ook veel ex-pads. De mensen zijn er rijker en de prijzen wat hoger. We hebben nog geen hostel geboekt als we er tegen de avond aankomen. Lopen binnen bij een sfeervol hostel, waar gelukkig plek is. Als je in het hostel binnenkomt, loop je het restaurant binnen, waar een gezellige mix van locals en backpackers samen komen. In totaal zijn we van zondag 12 tot en met dinsdag 14 januari in Cuenca gebleven. De reis naar Cuenca was erg mooi, die gaat namelijk door een National Park. We hebben onze ogen uitgekeken naar de groene begroeide bergen, gletsjermeertjes en lama’s. In Cuenca hebben de rest van onze reis samen gepland, want we kwamen er dus achter dat we toch wat meer vooruit moeten plannen. Wij houden eigenlijk meer van op de bonnefooi, maar daar is Ecuador toch te weinig manjana, manjana voor. Ook hebben we wat uitgerust van het vele reizen en alle indrukken die we tot nu toe op hebben gedaan. Er zitten niet genoeg uren in 24 uur om tijdens een reis alles te doen wat ik zou willen, laat staan om alles te verwerken.
Dan is toch onze laatste dag in Ecuador aangebroken. 15 januari begint onze lange vermoeiende reis naar Peru! In Spido Conzalles vogelvlucht hebben we geproefd aan Ecuador en de Galapagos.
We genieten erg van het samen reizen en kunnen al terug kijken op mooie herinneringen samen…
Dikke kus
Dan nu mijn lang verwachte eerste blog, hopelijk kunnen jullie er net zo van smullen, als dat ik er hier van geniet!
Ik zou zeggen gaan met die banaan Ecuador!
Na een korte nacht springen in de trein naar Schiphol. Ons/mijn avontuur gaat beginnen!
De vlucht gaat redelijk vlot. Eindelijk zijn we in Quito de hoofdstad van Ecuador, ongeveer 3,5 miljoen inwoners. Meteen al op ongeveer 2800 meter boven zeeniveau en één en al bergen om ons heen. Het is een nieuw vliegveld en is een enorm eind van de stad. We worden op gehaald door iemand van het hostel. Wat volgt is een lange, bochtige, van hoog naar laag gaande weg midden in de spits, inclusief smog. Als je de hellingproef wilt oefenen dan moet je naar Quito komen. We verbazen ons over de gehaaste en chaotische manier van rijden en kijken onze ogen uit. We zijn echt in Ecuador.
Wat vooral opvalt, is de armoede en de huizen die niet af zijn. De stalen staven die het cement bij elkaar moeten houden steken nog ver boven de muur uit en de bovenverdieping heeft vaak geen dak. Ook hier zien we al wat van de typische vrouwtjes van de ansichtkaart. Ik dacht toch echt dat die in Peru thuis hoorde, maar wat weet ik van Ecuador. Ook de straatverkopers staan weer paraat.
Ons eerste hostel is echt thuiskomen op de voordeur na. Een grote, houten deur met een piepklein luikje. We zullen later merken dat dit bij elk hostel het geval zal zijn en dat er soms zelfs tralies en hoge muren omheen staan. Het hostel is gezellig, knus en warm. Het bed is boven verwachting goed en het ontbijt is to die for. De volgende ochtend maak ik kennis met de hete, maar toch ijskoude douche. Ff doorbijten dus.
Yes mogen we meteen aan het afdingen, wanneer we met de taxi naar het Teleferico waar een kabelbaan is waarmee we naar 4050 meter hoogte gaan. Dat is goed te merken. Pfft, als een opaatje en omaatje lopen we puffend rond om het panorama van stad tussen bergen te bekijken. Weer beneden verkennen we het oude stadscentrum en gaan zitten op het plein om bij te komen van de vlucht, te genieten van de zon en gewoon eens te kijken hoe het leven hier is en wat voor mensen er voorbij komen. Een hoop locals, een enkele toerist, veel straatverkopers en ook schoenenpoetsers. Met dit weer krijg ik bijna zin in een yoghurtijsje uit de ongekoelde bak van die vrouw. Toch weet ik me in te houden. Natuurlijk even de kerk bekeken om vervolgens ons avondeten bij elkaar te sprokkelen op de lokale markt.
Dat was Quito in het kort, want de volgende dag vertrekken we alweer naar Banos. Het was nog al een uitdaging om het goede kaartje voor de goede bus te kopen en om dan vervolgens de goede opstapplaats en de goede bus te vinden. Om dan ook nog ondertussen al je spullen in het oog te houden, zodat iedereen er vanaf blijft. Kortom een hele onderneming, als je de “logische” regels van hier moet volgen.
Uiteindelijk dan toch in de juiste bus, vertrekt ie ook nog op tijd. Het was in Zuid Amerika toch manjana manjana? Nou tot nu toe hebben we daar nog niet veel van gemerkt. Op vele plaatsen staan bij de stoplichten straatverkopers, maar wat we hier treffen hebben we beide nog nooit gezien. Voor ons in het midden van de kruising staan 3 mannen op elkaar, allen te jongleren met vuur.
Tijdens de busreis is het een chaotische gehaaste bende. Tussen de originele stopplaatsen van de bus, springen er locals in en uit. Gewoon in the middle of know where. De bus stopt dan niet, maar blijft zachtjes door rijden. Ondertussen moet iemand snel eruit springen, bagage uit het ruim onder pakken en opzij springen. Als de bus dan stopt springen er ook straat/busverkopers aan boord. Aan drankjes en snacks niets tekort. Verkoop klaar, springen ook zij weer uit de rijdende bus. Een vreemde gewaarwording. Na een hobbelige rit, waarvan een deel off road komen we aan in Banos. Een schattig klein plaatsje waar we ons meteen op ons gemak voelen. Vele kleine kraampje op het busstation, maar de mensen zijn niet opdringerig. Toeristen en locals leven hier relaxed naast elkaar.
Er is veel te doen aan activiteiten, we boeken uiteindelijk niets en besluiten de volgende dag naar Casa del Ardbol te hiken.
‘s Avonds eten we jaja pizza. Het is best lastig om goed eten te scoren, als je veel onderweg bent. De mensen eten hier namelijk bijna elke maaltijd warm, dat is lastig mee te nemen tijdens het reizen. De cavia laten we ook nog maar even aan ons voorbij gaan. Wat zijn ze trouwens enorm groot. Niet de lieve, kleine, schattige beestjes die we in Nederland kennen.
Het regent de dag dat we naar Casa del Ardbol hiken. Ondanks de hoogte van maar 1800 meter, toch een pittige hike. Wel ontzettend gaaf als je dan uiteindelijk bij een simpele boomhut met een schommel aankomt. Het is een bijzondere plek, want je schommelt letterlijk op de rand van de wereld. Uiteraard wagen we zelf ook een gokje, woesshhh! Het maakt de chai thee daarna in de skybar met uitzicht op banos extra lekker. Kunnen we alle honden die we tijdens de hike naar beneden moeten afwimpelen weer beter aan. Het uitzicht is erg mooi, bergen, boomgaarden, fruit, tabak, watervallen overal. In de stad is duidelijk een feestje bezig. Het decibel niveau van de muziek op het pleintje stijgt zeker boven alle Nederlandse normen uit. Veel locals en uiteindelijk ook een groot vuurwerk. Blijkt het die dag 13 jaar geleden te zijn dat de bewoners terug gekeerd zijn naar de stad. Ze waren geëvacueerd vanwege een vulkaanuitbarsting. Pikken we dat toch mooi weer even mee.
Onze reis gaat verder via Riobamba naar Guayaquil. Guayaquil is een heel andere stad, moderner, vies, veel meer hoge gebouwen. Het voelt niet warm en ook niet heel veilig. De moesson die besloten heeft niet meer te stoppen, werkt ook niet echt mee. Gelukkig blijven we hier niet lang en gaan we morgen al weer naar De GALAPAGOS….WOEHOE!!!
We vliegen naar de Galapagos eilanden, een vlucht van 1 uur en 20 minuten. Daar komen we aan in een heel andere wereld. Alles is dor en droog. Het zand heeft een rode kleur. Cactussen overal. Heel heet en zonnig. Vanaf nu zitten we 6 dagen op een zeilboot met 10 anderen en varen we langs verschillende eilanden van de Galapagos Archipel. Een van de hoogtepunten van mijn trip! We hebben hoge verwachtingen, maar verwachten niet dat ze uitkomen. Het weer werkt in ieder geval goed mee. Heerlijk dat zonnetje, drankje in de hand op een zeilboot, met helderblauw water. Op welk paradijs zijn wij terecht gekomen? Ook het eten doet niet onder, heerlijk ontbijt met vers tropisch fruit en 2 keer per dag een drie gangen menu! Hebben we niet toevallig toch de luxe boot geboekt?
In de middag gaan we naar het eerste eiland. We hebben de eerste stappen aan wal nog niet gezet en we zien al de eerste zeeleguanen het water uit zien komen. Het contrast tussen de rood/oranje krabben, het zwarte lavagesteente, het witte strand en de groene cactussen maken het plaatje compleet. Wow en dit zijn nog maar de eerste 5 minuten, wat zal ons de komende dagen te wachten staan. Als we het strand oplopen zien we de kuilen, waar de zeeschildpadden hun eieren hebben gelegd. Weer wat verder het eiland op staan er flamingo’s in een meertje. 10 minuten verder het eiland op en struikelen bijna over een land leguaan. We zijn beide overweldigd door de natuurpracht die in zo’n korte tijd in zo’n grote getalen op ons af komt. Vooral het feit dat de dieren tot echt heel dichtbij te benaderen zijn, verbaast ons. Zou het dan echt zo zijn dat we alles gaan zien, waar we voor gekomen zijn?
Elke dag gaan we ’s ochtend vroeg aan (ei)land en lopen een paar uur om de dieren en planten op het land te zien. Vervolgens schieten we in onze zwemkleding en gaan we snorkelen om zo de natuur onder water te bewonderen. In de middag hiken we soms weer, of varen we langs een rotsformatie of eiland. De tweede dag groeten de zeeleeuwen ons al, als we bij een eiland aankomen. Wederom veel zeeleguanen. Het nu het paringsseizoen is van vele dieren op de Galapagos eilanden, zien we ook de mannetjes vechten om de vrouwtjes. Recht voor onze speelt het volgende zich af “als twee honden vechten om een been gaat de derde er mee heen”. Dat op enkele meters afstand is best indrukwekkend. Dit tafereel wordt vervolgd met seks on the rock natuurlijk.
Ook blauwvoet Genten komen we tegen en de lavahagedis. Ze leven allemaal in harmonie en soms niet zo in harmonie met elkaar, hihi!
Als we bij een meertje aankomen, zien we op de bodem witpuntrifhaaien liggen.
Tijdens het snorkelen, zien we de eerste zeeschildpadden. Ze zijn enorm groot. We zwemmen met ze mee, echt machtig mooi. Aan het einde van de meeste dagen is het lekker chillen op het dek en genieten van de zon en zonsondergang.
Ik had verwacht dat ik elke dag veel last zou hebben van zeeziekte, maar dit was maar enkele momenten het geval gelukkig. Soms was het diner eerder op de avond, omdat later slecht weer op komst was.
3e dag hebben we vele zeeleeuwen en zeehonden met jongen gezien, ook hier kwamen we weer erg dichtbij. We waren zelfs een paar keer getuigen van een zogend jong.
Tijdens het snorkelen hebben we weer veel zeeschildpadden gezien en hebben we ook gezwommen en gespeeld met de zeeleeuwen. Ze kwamen soms bijna te dichtbij. Ook de pinguïns mag ik niet vergeten. Wat is het gaaf om ze onder water te zien zwemmen. Snelle jongens dat het zijn.
4e dag zijn we naar een broedcentrum van de reuze schildpad geweest. Ze zijn met uitsterven bedreigd en komen nog maar weinig in het wild voor. In het broedcentrum fokken ze de schildpadden. Alle maten en soorten waren aanwezig van enkele weken (piepklein) Tot 100 jaar immens groot. Alsof ons geluk nog niet op was, kwamen we er ook nog 1 in het wild tegen.
Op de vijfde dag zijn we over de evenaar gevaren. Ook wel een speciaal moment op een boot. Als je erover heen vliegt, sta je er totaal niet bij stil. Nu je op de boot bij de kapitein in de hut 000000 op het scherm ziet, dringt het echt tot je door. We hebben vele vogels gezien en hadden we ’s middags nog ff tijd voor onszelf in een klein stadje op één van de eilanden. We hebben souvenirs geshopt en een lekker biertje gepakt met de gids samen.
Galapagos: hoge verwachtingen die echt zijn uitgekomen, alle natuur gezien en ervaren, het vrije gevoel van op een boot leven/reizen, hier kan weinig natuur in de wereld tegenop!
Dan zet je ineens voet weer op Ecuadoriaans vast land en in de realiteit, na zo’n droomvakantie in je reis. Heb je ineens weer de verantwoordelijkheid voor je eigen basisbehoeften en is de bus naar Peru ook nog een vol en moet je 3 dagen wachten op de volgende bus.
Wat doe je dan? Dan gooi je al je plannen om en ga je naar Cuenca! Een leuk stadje meer naar het oosten van Ecuador waar veel mensen wonen die gepensioneerd zijn, ook veel ex-pads. De mensen zijn er rijker en de prijzen wat hoger. We hebben nog geen hostel geboekt als we er tegen de avond aankomen. Lopen binnen bij een sfeervol hostel, waar gelukkig plek is. Als je in het hostel binnenkomt, loop je het restaurant binnen, waar een gezellige mix van locals en backpackers samen komen. In totaal zijn we van zondag 12 tot en met dinsdag 14 januari in Cuenca gebleven. De reis naar Cuenca was erg mooi, die gaat namelijk door een National Park. We hebben onze ogen uitgekeken naar de groene begroeide bergen, gletsjermeertjes en lama’s. In Cuenca hebben de rest van onze reis samen gepland, want we kwamen er dus achter dat we toch wat meer vooruit moeten plannen. Wij houden eigenlijk meer van op de bonnefooi, maar daar is Ecuador toch te weinig manjana, manjana voor. Ook hebben we wat uitgerust van het vele reizen en alle indrukken die we tot nu toe op hebben gedaan. Er zitten niet genoeg uren in 24 uur om tijdens een reis alles te doen wat ik zou willen, laat staan om alles te verwerken.
Dan is toch onze laatste dag in Ecuador aangebroken. 15 januari begint onze lange vermoeiende reis naar Peru! In Spido Conzalles vogelvlucht hebben we geproefd aan Ecuador en de Galapagos.
We genieten erg van het samen reizen en kunnen al terug kijken op mooie herinneringen samen…
Dikke kus
-
27 Januari 2014 - 14:13
Roos:
heel leuk om te lezen ..... heerlijk.....echt genieten !!! -
27 Januari 2014 - 15:26
Pieter:
Hey lieffie, prachtig verslag! Zie t weer helemaal voor me, haha. Kus en veel plezier, xxx -
27 Januari 2014 - 19:00
Henk Buss:
Cynta, je verhaal doet me reikhalzend verlangen naar het gebied waar jullie waren. Jij schrijft erg levendig,ik hang a.h.w. aan jouw "schrijf"materiaal. Wat een voorrecht om dit mee te mogen maken! Vooral de Galapagos-eilanden lijken me echt een belevenis: tussen de dieren, maar ook samen met de dieren, alsof het speelkameraadjes zijn. Ik denk dat je op deze manier ook een veel menselijker kijk (of juist niet!) op de dierenwereld krijgt. Behalve natuur hebben jullie ook veel cultuur gesnoven. Wat een andere wereld, hè? Je zou onze hygiëne moeten hebben en de natuur, de eenvoud en de ongecompliceerdheid van daar! Je doet op deze manier wel geweldig veel indrukken op die je op dat moment niet allemaal kunt verwerken, maar namijmeren kan ook zijn charme hebben. Omdat jullie beiden verstandige mensen zijn die het avontuur niet schuwen, maar heel goed weet welke risico's je moet vermijden, is deze trip tot een groot succes geworden, lees ik uit je woorden.
Geniet samen nog lang na en maak er nu in je eentje nog iets moois van. Jouw verhaal zal ik nog vaak lezen. Ik dank je wel en we zien elkaar, hoop ik, over een maand of 3.
Lieve groetjes, Pieters vader. -
27 Januari 2014 - 19:33
Teun Cremers:
Hallo Cynta,
Een heel mooi reisverslag en geniet er maar van met volle teugen.
Veel plezier en hou je haaks!!!! kennen ze daar the city of Wanroij????
Groetjes Teun. -
27 Januari 2014 - 21:06
Mariet:
Hoi Cynta en Pieter
Heel goed te begrijpen dat je niet eerder bent gaan schrijven......als je samen in die prachtige omgeving bent moet je er vooral van genieten en niet te veel andere dingen moeten.....
Maar uiteindelijk toch wel heel leuk om nu te kunnen lezen wat jullie allemaal beleefd hebben.
Het klinkt fantastisch!
Cynta, iIk hoop dat je ook zo zult genieten van het vervolg van je reis en Pieter ik hoop dat je niet al te jaloers zal zijn dat je de volgende belevenissen niet mee zal maken.
Groetjes
Mariet -
28 Januari 2014 - 13:42
Lotte:
Zo te lezen heb je er weer een aantal mooie reisherinneringen bij. Kus -
28 Januari 2014 - 21:04
Gerard:
Hey C.
Wow, ik lees je verhaal nu hier op deze site. Had al e.e.a. van Bussmans gehoord, maar van dit soort avonturen kun je nooit genoeg horen. Zoals Buss senior al aangeeft hierboven: levendig beschreven, mooi gedaan. En die Galapagos-eilanden...dat klinkt megatop! De rest ook overigens, geniet nog even en op naar nog meer avonturen de komende tijd! -
29 Januari 2014 - 00:06
Gerry:
Prachtig en spannend reisverslag...... zo zie je nog iets van de wereld.......
geniet van de volgende avonturen! En laat ons meegenieten...... -
29 Januari 2014 - 04:39
Dagmar:
WAUW!! Dat klinkt als een megafijne tijd, vol met ondernemingen maar wat gaaf. Geniet en succes met spaanse les! -
29 Januari 2014 - 20:32
Sara:
Lieve Cynta, wat een ontzettend mooi reisverslag! Het geeft een levendig beeld van jullie belevenissen tot nu toe. Heel erg gaaf, op en top genieten! Wens je nog veel meer mooie indrukken toe. En blijf schrijven, kunnen wij ook meegenieten! X -
29 Januari 2014 - 22:40
Anniek:
Hey meis,
nou eindelijk heb ik de tijd gehad. Ik dacht even snel lezen tussen al het werken door, maar ja dat werd niet even...
Wat een mooie verhaal.. Ik kijk al uit naar alle foto's straks.
geniet nog lekker!!!
Dikke kus Anniek -
31 Januari 2014 - 16:30
C En Mervin:
Heij meissie,
Wat is het toch heerlijk om te reizen. Mooie dingen zien, avonturen meemaken, genieten van het nu, effe lekker op een andere planeet en nieuwe mensen/dieren ontmoeten. Je bent goed bezig :)!! Ook super tof dat je natuurlijk samen met Pieter, deze herinnering voor altijd kunt delen. Pieter, jij alweer een beetje gewend in NL/ werken? C, we zijn benieuwd naar alle avonturen die je nog meemaakt. Pas goed op. En geniet.
Dikke kus, veel liefs Mervin, Nala en C.
p.s die cavia moet je niet eten hoor, lijkt me erg smerig! -
31 Januari 2014 - 21:33
Suzanha:
Ha Cynta,
Wat een leuk verslag en mooie belevenissen! Blijf genieten!
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
